رضا معروفی؛ کاوه تیمور نژاد؛ محمد جواد کاملی
چکیده
هدف این تحقیق بررسی تأثیر رهبری مشترک بر رفتارهای نوآوری پیش‌دستانه با توجه به نقش تعدیل‌کننده ادراک از پیچیدگی شغلی و نقش میانجی خودکارآمدی خلاق است. پژوهش از حیث هدف کاربردی و از نوع توصیفی است. جامعه آماری همه اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌های آزاد اسلامی استان آذربایجان غربی به تعداد 847 نفر در سال 1401 بوده به شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای ...
بیشتر
هدف این تحقیق بررسی تأثیر رهبری مشترک بر رفتارهای نوآوری پیش‌دستانه با توجه به نقش تعدیل‌کننده ادراک از پیچیدگی شغلی و نقش میانجی خودکارآمدی خلاق است. پژوهش از حیث هدف کاربردی و از نوع توصیفی است. جامعه آماری همه اعضای هیئت‌علمی دانشگاه‌های آزاد اسلامی استان آذربایجان غربی به تعداد 847 نفر در سال 1401 بوده به شیوه نمونه‌گیری خوشه‌ای و مبتنی بر فرمول کوکران تعداد 186 نفر انتخاب شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از پرسشنامه رهبری مشترک Hoch و Kozlowski (2014)، پرسشنامه خودکارآمدی خلاق Tierney و Farmer (1991)، پرسشنامه ادراک از پیچیدگی شغلی Dean و Snell(1991) و پرسشنامه رفتار نوآوری پیش‌دستانه Zhao و همکاران (2014) و برای تجزیه‌وتحلیل داده‌ها و آزمون فرضیه‌ها از مدل‌سازی معادلات ساختاری مبتنی بر رویکرد حداقل مربعات جزئی (SEM-PLS) استفاده شد. یافته‌های تحقیق نشان می‌دهد که رهبری مشترک و خودکارآمدی خلاق بر رفتارهای نوآوری پیش‌دستانه تأثیر مثبت و معناداری دارند. خودکارآمدی خلاق در تأثیرگذاری رهبری مشترک بر رفتارهای نوآوری پیش‌دستانه نقش میانجی دارد. ادراک از پیچیدگی شغلی در رابطه بین رهبری مشترک و رفتارهای نوآوری پیش‌دستانه نقش تعدیل گر دارد؛ اما اثر تعدیل گری ادراک از پیچیدگی شغلی در رابطه بین خودکارآمدی خلاق و رفتارهای نوآوری پیش‌دستانه به لحاظ آماری معنادار نیست. درنتیجه رهبری مشترک نه‌تنها موجب خودکارآمدی خلاق اعضای هیئت‌علمی شده، بلکه آن‌ها را به سمت رفتارهای نوآوری پیش‌دستانه نیز سوق می‌دهد. دراین‌بین طراحی مشاغل پیچیده و پر چالش، موجب انگیزه بیشتر اعضای هیئت‌علمی شده و اثرگذاری رهبر مشترک بر رفتارهای نوآورانه را تقویت می‌کند.
